I znów wybieramy się w wirtualny spacer przez pola, bezdroża, lasy, a także przez miejskie parki. Tym razem udajemy się w poszukiwanie ptaków, które mają czerwone głowy. Bo nie tylko jednego z tych skrzydlatych stworzeń można by przypisać do tej kategorii. Wydaje się, że przynajmniej dla gatunki ptaków żyjących w Polsce należałoby do niej zaliczyć. O jakie istoty chodzi?

Pierwszego ptaka z czerwoną głową powinniśmy ujrzeć bez większego problemu. Chodzi o szczebiotliwego szczygła, który występuje pospolicie w naszym kraju, zamieszkując cały obszar niżowy Polski. U nas buduje gniazda, by złożyć do nich jaja, a także spędza w nim zimy. JJest to niewielki ptaszek, lecz mimo tych skromnych rozmiarów nietrudno go przeoczyć. Występuje stadnie. Szczególnie jesienią i zimą – by zwiększyć szansę przetrwania w zimniejsze dni, gdy nie tak łatwo znaleźć pokarm jak latem – gromadzi się w większe, nieraz liczące nawet po kilkaset osobników ptasie gwarne zgromadzenia. Poza tym to jeden z barwniejszych polskich ptaków. Obok żółtej przepaski na skrzydłach charakterystyczne również jest ubarwienie jego głowy. Twarz ma bowiem czerwoną (najbardziej intensywnie w porze godów), jakby przesłoniętą czarną opaską, następnie pojawiają się kolory biały i czarny. Kiedy ptak ten pochyla głowę, wtedy naszym oczom ukazują się… barwy flagi nieistniejącej już Republiki Weimarskiej.

Choć szczygieł to powszechnie spotykany w różnych miejscach (w parkach, na polach, łąkach, na obrzeżach lasów) ptak, to spotkanie z nim jest bardzo pozytywnym doświadczeniem. Rzadziej z kolei mamy sposobność obserwować drugiego czerwonogłowego ptaka. Tym razem chodzi o innego łuskacza – dziwonię. Tutaj tylko samiec odznacza się karmazynową głową. Przebywa u nas tylko w porze lęgowej. W odróżnieniu od szczygła – samiec dziwoni niemal całą głowę ma czerwoną, innego koloru upierzenie widzimy w okolicach jego oczu. Czerwona jest także jego pierś, co czyni go podobnym do samca często występującej na naszych wsiach makolągwy.