Opętaniami niegdyś zajmowali się wyłącznie egzorcyści. Od dziesięcioleci zagadnieniem zajmują się również psychiatrzy. Co ciekawe, zarówno jedni jak i drudzy często są zgodni co do kardynalnych objawów opętania demonicznego. Przeważnie wymienia się trzy – i to właśnie je przedstawimy.
Objawy opętania
Opętani są wśród nas od dawna. Jak gdyby wzorcowym przykładem człowieka, którym zawładnęły demoniczne siły, był biedak ukazany w Nowym Testamencie. Przykładów oczywiście pojawia się więcej, nie brakuje również na kartach Dobrej Nowiny opisów zbiorowych opętań. Chrystus wypędzał demony, co symbolizowało kres prymatu Księcia Ciemności.
W każdym razie nam chodzi o człowieka z Gerazy. Pozbawiony odzienia przebywa w mrocznej pieczarze. Jest agresywny i mocarny, czytamy bowiem, iż nie da się go poskromić. Poza tym cierpi na zwielokrotnioną jaźń (“Jam Legion” – odpowiada wszak Jezusowi na pytanie, kim jest). Te trzy objawy cechują opetania, chociaż symptomów może być zdecydowanie więcej – jak na przykład bluźnienie wobec świętości.
Nagość – skłonność do ekshibicjonizmu
Opętani za poduszczeniem Szatana zdejmują odzież i jak gdyby pysznią się swą nagością. Nie znają poczucia wstydu, eksponują więc części wstydliwe bez żadnego zażenowania. Prze nagość, jak pamiętamy, siły diabelskie kuszą człowieka, obiecując mu to, iż dozna “niesłychanych rozkoszy ziemskich”.
Agresja
Szatan wśród repertuaru ofensywnego ma również zwykłą i brutalną siłę. Wiąże się z nią przemoc. Dopiero Chrystus był zwiastunem pokoju, a nauczanie o niestosowaniu przemocy podjął św. Paweł, nauczając, by “zło dobrem zwyciężać”.
Rozbicie jaźni
Diabeł dąży do tego, by zasiać między ludźmi nienawiść i wrogość. Stosuje różne metody, często bardzo przebiegłe, by zniszczyć relacje międzyludzkie. Nazywa się go Roz-dwojonym od etymologii greckiego Dia-bolos. Natomiast dia-balein oznacza “rozrywanie na strzępy”. Człowiek opętany traci wewnętrzną harmonię, jego osobowość ulega rozbiciu, dezintegracji – gdyż działają w nim sprzeczne siły, które nie mogą dojść do zgody.
