W rozmaity sposób rozpoznajemy ptaki. Kiedy mamy wprawę robimy to niemal na oślep, choćby poprzez wsłuchiwanie się przez wydawane przez nie odgłosy. Innym razem, kiedy dopiero rozpoczynamy przygodę z ptasiarstwem, potrzebujemy więcej czasu, aby się im dokładniej przyjrzeć lub też wsłuchać się w śpiew owych skrzydlatych istot. Ułatwieniem może być charakterystyczna barwa zwierzęcia. Wskazówką może być na przykład niebieskie zabarwienie skrzydeł.

Zacznijmy od tego, że niebieski kolor – a właściwie pigment – jest bardzo rzadki w naturze. Dlatego też taki kolor skrzydeł ptaków występujących w Polsce pochodzi od barwy strukturalnej. Oznacza to, że same z siebie nie mają niebieskiego koloru, lecz stają się takie, kiedy pada na nie światło (mówimy wówczas o interferencji światła białego). Zatem można w pewnym sensie stwierdzić, że niebieskie ubarwienie naszych rodzimych ptaków jest pewnym złudzeniem optycznym, tak samo jak przecież woda i niebo nie są niebieskie.

Tym niemniej widzimy, że niektóre ptaki, które występują w naszym kraju, charakteryzują się niebieskim upierzeniem. Przy czym nie są całe niebieskie – to już byłaby przesada. Mogą mieć na przykład niebieskie skrzydła. Szaroniebieskie są miejskie gołębie oraz ich więksi krewniacy, czyli grzywacze. Ale zapewne nie o te ptaki Ci chodzi, kiedy szukasz stworzenia z niebieskimi skrzydłami. Prawdopodobnie nie masz też na myśli samców krogulca i błotniaka łąkowego, które również wydają się trochę niebieskie. Zapewne wykluczysz również zimorodka, którego wierzchnia część ciała ubarwiona jest na kolor szmaragdowy. Na niebie niebieszczy się też jaskółka dymówka.

Znaczną część skrzydeł w kolorze niebieskim mają modraszki, sikory, które właśnie swojemu ubarwieniu zawdzięczają nazwę. Jednak najbardziej charakterystycznym ptakiem z niebieskimi, rzucającymi się od razu skrzydłami są ptaki z rodziny krukowatych: sroki i sójki.