Wydawałoby się, że każdy mniej więcej wie, jak wygląda żmija zygzakowata. Owszem, “mniej więcej” może i tak. Ale to nie na tyle dużo, aby odróżnić ją od innych węży (niegroźnych zupełnie wobec człowieka!), a nawet – jak to bywa stosunkowo często – pewnej popularnej w Polsce jaszczurki. Dlatego więc zebraliśmy informacje i przygotowaliśmy artykuł.

Cechy szczególne żmii

Nim przejdziemy do cech szczególnych żmii, zacznijmy o jej roli w środowisku i nastawieniu do niej, jakie przejawia człowiek. Wielu zapewne uważa ją za zwierzę groźne oraz szkodliwe. Tymczasem nie jest to do końca prawda. Owszem, należy być w stosunku do żmii ostrożnym i nie zbliżać się do niej, gdyż może ukąsić i wprowadzić do naszego organizmu jad. Przy czym atakuje ludzi tylko w ostateczności, wówczas, gdy się broni. To ostrożne stworzenie, które unika nas i kamufluje się w leśnych zaroślach i śródleśnych polanach. Żmija zygzakowata jest w Polsce pod ochroną i nie należy ani jej krzywdzić, ani niszczyć terenu, w którym występuje, odbywa gody, składa jajka, żeruje. Należy pamiętać i o tym, że żmija pełni ważną funkcję w ekosystemie. Poluje bowiem m.in. na gryzonie, które niszczą nasze plony.

Żmija zygzakowata, o czym wspomina jej nazwa, pokryta jest zygzakiem, nazywanym także “wstęgą Kainową”. Wyróżniamy trzy odmiany barwne tego gatunku: szarą, miedzianą oraz czarną. Ostatnia jest formą melanistyczną i jest jednolicie czarna, więc na ciele nie widać wstęgi.

Charakterystyczną cechą wyglądu tego węża jest bez wątpienia wąska i pionowa źrenica. Inne węże występujące w Polsce, z którymi bywa mylona– wąż Eskulapa, gniewosz plamisty – mają okrągłe źrenice. Ponadto warto zwrócić uwagę na głowę żmii, która ma kształt serca bądź trójkąta, wyraźnie się oddziela od skądinąd masywnego ciała o krótkim ogonie.