Naszego rodzimego bociana nie trzeba chyba specjalnie przedstawiać. Już w przedszkolach dzieci uczą się, jak wygląda ten ptak, następnie rysują go na zajęciach plastycznych. Większy z pewnością mielibyśmy problem, gdybyśmy musieli opisać, jak wygląda afrykański ptak podobny do naszego bociana. Najpierw należałoby doprecyzować o jaki gatunek skrzydlatego stworzenia nam chodzi.

Stosunkowo wcześnie, bo już w sierpniu bociany opuszczają swoje gniazda i kierują się na południe. Część z nich zatrzymuje się w Hiszpanii, ale większość leci dalej, by osiągnąć zimowiska w Afryce. Spotykają się tam z odmiennymi warunkami życia. Również zagraża im człowiek, ale dodatkowo dochodzą dzikie zwierzęta. W Afryce przez cały rok żyją też inne ptaki z rodziny bocianów. Jako że są spokrewnione z bocianem białym (Ciconia ciconia) i żywią się podobnym pokarmem – są do siebie podobne. Pod względem barwy upierzenia i koloru nóg do naszego bociana bardzo podobny jest dławigad afrykański, ma on czarno-białe upierzenie i czerwone nogi. Dlatego z daleka można go wziąć za naszego rodzimego bociana. Nieco mniej podobny do niego jest największy ptak z rodziny bocianów na świecie. Mierzy 115-252 centymetry długości i waży nawet do dziesięciu kilogramów (dwa razy więcej niż Ciconia ciconia). Chodzi o marabuta afrykańskiego. Również ma chude i długie nogi, przydatne do tego by brodzić w płytkich ciekach oraz w trawach sawanny. Żyje w strefie subsaharyjskiej, często w pobliżu wysychających stawów i rzek. Poluje na drobne kręgowce – ryby, płazy czy gryzonie (tak samo jak bocian biały). Cechami szczególnymi owego stworzenia są naga głowa i szyja, co też upodabnia je nieco do sępów. Łączy je z nimi również upodobanie do padliny (dlatego też nie mają piór na wspomnianych częściach ciała). Są zatem bardzo pożyteczne w swym środowisku, bo pełnią funkcję czyścicieli odpadków organicznych.