Gołąb to dość dobrze rozpoznawalny w Polsce ptak – tak można by przynajmniej myśleć. Ale znacznie trudniej przychodzi już naszym rodakom rozróżnianie poszczególnych gatunków tej rodziny. Zdarza się również, że są mylone z ptakami znacznie mniej z nimi spokrewnionymi. Aby tego uniknąć, poznajemy nieco bliżej występujące w naszym kraju gołębie.

Najczęściej spotykany jest niewątpliwie gołąb miejski, który najliczniej żyje w dużych ośrodkach miejskich, w których nie narzeka na niedobór pokarmu. Jego populacje pochodzą od krzyżówek zbiegłych z niewoli gołębi oraz gołębia skalnego (określany jest jako jego odmiana), stąd też w stadach panuje duża różnorodność jeśli chodzi o kolor upierzenia jego reprezentantów. Z miejskim gołębiem można pomylić skrytego, występującego w lasach gołębia siniaka. Przy czym zdarza się ujrzeć go także w stadach złożonych głównie z mieszanych gołębi, a ma to miejsce najczęściej tuż przed wylotem. Większym ich krewniakiem jest grzywacz, nazywany nieraz leśnym gołębiem, bo też lubi bytować w prześwietlonych lasach oraz parkach miejskich. Smukle prezentuje się przy nim synogarlica (przybyła do Polski z Bałkanów) o jednolitym szarym i lekko różowawym zabarwieniu. Ostatnim z naszych gołębi jest turkawka, którą charakteryzuje monotonny śpiew “tuuur-tuuur” (zawdzięcza mu swoje imię). 

Najłatwiej pomylić gołębia z innym gołębiem, choć pewna wprawa powinna pozwolić nam unikać podobnych omyłek. Zdarza się również, że na pierwszy rzut oka sierpówka może wydać się jakimś małym ptakiem szponiastym – na przykład pustułką, która również lubi przesiadywać na drutach wysokiego napięcia. Z kolei gołąb miejski w locie może się upodobnić do krogulca (niewielkiego drapieżcy), jednak tego rodzaju qui pro quo przy dokładniejszej obserwacji raczej nie powinno się zdarzać.